Fotograaf Burhan Ozbilici van Associated Press was maandagavond aanwezig bij de opening van een tentoonstelling in Ankara, voor een routineklus.
Het evenement transformeerde in een horrorscenario, toen de Russische ambassadeur in Turkije, Andrei Karlov, werd vermoord door de Turkse politieagent Mevlut Mert Altıntas.
Ozbilici heeft de hele gebeurtenis zeer gedetailleerd omschreven in een stuk voor Associated Press.
“Het was een koelbloedig gecalculeerde moord, die zich recht voor mijn ogen afspeelde. Terwijl de Russische ambassadeur werd neergeschoten door een man met kort haar, probeerden de anderen aanwezigen een schuilplek te vinden”, zei hij. “Ik was bang en in de war, maar vond een schuilplek achter een muur, en deed vervolgens mijn werk: foto’s nemen.”
Dit is hoe de moord op Karlov plaatsvond, door de ogen van Ozbilici.
"Ik besloot om hierheen te gaan omdat het op mijn route naar huis lag", aldus Ozbilici tegenover AP. "Toen de Russische ambassadeur Andrei Karlov begon met zijn toespraak, ging ik dichter bij hem staan. Ik dacht dat de foto's goed van pas zouden komen voor verhalen over de Turks-Russische betrekkingen."
"Hij sprak wat zacht en - voor zover ik begreep - liefdevol over zijn vaderland", zegt Ozbilici. "Vervolgens klonken er een aantal schoten, gevolgd door paniek uit het publiek. Het lichaam van de ambassadeur lag op de grond, op slechts enkele meters van mij vandaan."
De aanwezigen waren in paniek, vertelt Ozbilici. Hij nam een foto van een kind dat in veiligheid werd gebracht.
Ozbilici zegt: "Ik kon geen bloed zien; ik denk dat hij in zijn rug is geschoten. Het duurde een paar seconden voordat ik begreep wat er was gebeurd: Er was zojuist, recht voor me, een man overleden."
Ozbilici bewoog naar de linkerzijde van de zaal, terwijl anderen aan de rechterkant van de zaal bleven. Hij herinnert zich dat de schutter "Allahu Akbar" riep.
"Hij liep naar het lichaam van de ambassadeur, en sloeg een aantal schilderijen aan de muur kapot", aldus Ozbilici. De fotograaf bedacht zich vervolgens: "Ook al raak ik gewond, of word ik vermoord, ik ben een journalist. Ik moet mijn werk doen."
"Terwijl mijn gedachten flink tekeer gingen, zag ik dat de man geagiteerd was - en toch had hij zichzelf op een vreemde manier onder controle. Hij schreeuwde naar iedereen dat ze niet dichterbij moesten komen. Bewakers vertelden ons vervolgens dat we de zaal moesten verlaten, en toen gingen we weg."
